جنبش روشنایی (27 اردی بهشت 1395 ـ کابل)

خیزش میلیونی مردم افغانستان در کابل در اعتراض به تصمیم ضد انسانی حکومت غنی ـ عبدالله برای تغییر خط انتقال برق 500 کیلو ولتی وارداتی از ترکمنستان از مسیر بامیان و میدان شهر به سالنگ

  
در دوشنبه روشنایی، رنگین کمانی از حضور همه مردم از همه قوم ها و مذهب ها و جنسیت و سن و سالی پدید آمد.

حضور میلیونی مردم کابل در میدان دهمزنگ

حضور غرورآفرین دختران پیشگام افغانستان در «جنبش روشنایی»

مادران کهن سال این دیار هم  پا به پای جوانان به میدان دادخواهی برآمدند.


«کانتینر»های هراس غنی و عبدالله از حضور «مردم» در خیابان های کابل حصار کشیدند.

بانوانی که «امید» و «روشنایی» را برای پسران و دختران آینده می خواهند.

زنان، قشر جدایی ناپذیر «جنبش روشنایی» و «جنبش تبسم»


پدران رنج کشیده این مرزبوم، آیینه داران نسل تازه و روشن بین خود بودند.


جوانان پیشرو این جنبش به نیروهای نظامی و انتظامی گل هدیه دادند تا بگویند با «خشونت» هیچ میانه ای ندارند.


فرزندان برومند «جنبش روشنایی» در پایان این راه پیمایی، خیابان ها را پاک سازی کردند تا اوج مدنیت را به نمایش بگذارند.

بر آستان جانان

 

سرم را سرسرى متراش اى استاد سلمانى
که اين سر، در ديار خود، سرى دارد و سامانى

جواد معينى

یاد «منزویِِ ِ» جان

صایب گفته بود:

«صبح، از جان های روشن یاد می آید مرا»

یاد «حسین منزوی» زنده باد با آن صدایی که همیشه در گوشم طنین انداز است.

اما تو را ای عاشق انسان، کسی نشناخت.