Mahmood DawlatAbadi

درون هر نویسنده‌ ... در زبان دری ـ پارسی (زبان دیگر نمی‌دانم)، یک شاعرِ نهفته وجود دارد. یک شاعر نهفته؛ از آن‌که... همه ما نخست، با موسیقی در ذهن پرورده می‌شویم و مرادِ من، همان موسیقیِ نهفته در صداهاست و سپس در کلمات و در لحن، از آن پس، در جمله و نحوه‌ی بیان آن در تلفظ‌های متفاوت و بر آمده از عواطف متفاوت. نخست، از درون خانه و تفاوت احوال اعضای خانواده و لحن‌های خود ـ ویژه هر کدام. پس، وزرن و موسیقی موجود در فضا ـ پیرامون ما، ظریف‌ترین و لطیف‌ترین پی و پایه‌ها را در روح ما پدید می‌آورند و کلمات، کلماتِ در سیلان همانا سنگ‌های آن بنای ناپیدایند که پدید می‌آورند معماری درون آدمی را، اگر تقدیرِ تک و توکی از آن‌ها روانه شدن به سوی شعر و ادبیات باشد. از این روی است که در هر نویسنده‌ی زبان دری ـ پارسی، شاعری نهفته را تشخیص داده‌ام و همواره هم به او توجه داشته و هم مراقب او بوده‌ام.

#محمود_دولت‌آبادی، میم و آنِ دیگران، تهران، چشمه، 1391، صص 56 ـ 57.